Odp: Sytuacja na świecie Zakros
Jak to zauważył pewien filozof - każdy orze jak może. Jedni mają złoto, inni mają dużo czasu w nocy
Dawno mnie już tu nie było i pewnie długo nie będzie, ale czasem sobie coś skomentuję.
Hahaha a to dobre... nie wiesz o czym mówisz doprawdy, ale wolność słowa jest, więc każdy komentować może - przynajmniej się reszta pośmieje xD
Co do chorągiewek wspomnianych przez Adriana, to poczułam się urażona, a jako "ta, która zmieniła front" i "chciała pograć, zamiast czekać na następny świat" postanowiłam lekko naprostować tę kwestię.
Być może nie dotyczy to każdego przyjętego do SicH, jednakże wspomnę o mojej skromnej osobie.
Od poczatku świata trafiałam do sojuszy, które albo nie zasługiwały na to miano, albo były u schyłku swej świetności... I tak przewinęły sie jakies Asy, jakieś watahy... Nie było tam jednak nikogo, kto byłby uprzejmy wspomóc nowicjuszkę i oświecić choćby w tak podstawowych kwestiach jak "co zrobić w razie buntu". W końcu trafiłam do Inferno, w którym poznałam wspaniałych ludzi, dostałam zarówno potrzebne i wyczerpujące info jak i wsparcie w rozwoju. Mimo tego był to sojusz po przejściach z SiH i z 24 osób może 7 było udzielających się. Był to przyczułek dla handlarzy złotem, a Rada nie miała sumienia ich powyrzucać. Nadszedł termin zakończenia pona z SiH i zrobiło się nieciekawie (jak sie bronić garstką osób przed taką potęgą?), jedyna opcją wydawało się przejść z tą właśnie garstką do naturalnych wrogów SiH, czyli Bumów. Wojna miedzy nimi była kwestią czasu, to nawet dla mnie było jasne jak słońce.
Tyle już zdążyłam się naczytać o sławach grających w Bum, jakie to legendy wręcz Grepo i znakomici gracze, ze wydawało mi się wielce prawdopodobne moze nie wygrać z SiH, ale chociaz powalczyć. Do tego był tam poznany wcześniej człowiek, któremu ufałam bezgranicznie, który pomagał i który tłumaczył mi wszystkie niuanse gry. Jakież było moje zdumienie, po przejściu, gdy zobaczyłam chaos, brak organizacji i spójności oraz brak jakiejkolwiek polityki i pomysłu na dalszą grę... Nawet mój mentor przepraszał mnie, że doprowadził do tej fuzji, szczególnie gdy sam musiał chwile później wybierać między grą a rodziną i oczywiście wybrał to drugie. Powiedział wtedy jedną rzecz: "Jak dostaniesz zapkę do SiH, przyjmij ją". Wyśmiałam go, bo przecież dlaczego mieliby mnie chcieć - osobę która nic nie osiągnęła jeszcze, a taktykę gry zna tylko w teorii, poza tym sama nie wiedziałam czy bym chciała grać "z takimi" ludźmi. Powiedział "jak jesteś mądra i chcesz pograć, to do nich przejdziesz - tam cię nauczą grać".
W międzyczasie przygotowania obronne trwały, Haszek odszedł, potem odeszło Uro (za co nie mam pretensji, bo Peterness wyjaśnił wszystkim wyczerpujaco motywy), następnie odeszła cała ta śmietanka sojuszu, bez słowa, ani na ogólnym, ani na ukrytych, do których dostałam dostęp... Grześka nie było już chyba od początku mojej "kariery" w Bumach. Ale faktycznie pisał od tygodni, że odchodzi. Miałam wrażenie, że jestem na tonącym statku, a wszyscy jak szczury uciekają. Zostali tylko Ci, którzy nie mieli gdzie uciekać, albo postanowili walczyć do końca. I walczyliśmy - bo co mieliśmy zrobic? Dla mnie szarak to żadne wyjście - to jak popełnienie samobójstwa, gdy przytłaczają problemy. Jednym słowem tchórzostwo. Powtarzałam, że przynajmnije klinować sie nauczę jak należy
Wiec jak potem Adaś napisał mi, ze rozmawia z SiH i że chętnie widziałby mnie przy swoim boku, gdy bedzie przechodził, to z wahaniem, ale zgodziłam się. I nie żałuję - bo dopiero tu dowiedziałam się, co to znaczy sojusz. Gdzie wymagaja od Ciebie dużo, ale tyle samo Ty możesz wymagać. Gdzie mogę liczyc na pomoc ZAWSZE i otrzymam ją NATYCHMIAST. Gdzie moze nie wyróżniam się umiejętnościami, ale doceniają za zaangażowanie i chęci.
Rozpisałam się, ale
clu, to to, że to nie żadna zmiana frontu, bo nigdy nie czułam się częścią Bum, nie chorągiewka, bo nie uciekałam tak jak co poniektórzy pod sztandary innych sojuszy czy nowych tworów, a walczyłam do końca i zostałam za to doceniona i nie zgadzam się, że nie należy mi się część chwały (czy może chałwy
), jeśliby SiH wygrało ten świat, bo przyczyniam się do dążenia do tej wygranej każdego dnia.
Dziękuję za uwagę - mam nadzieję że lektura ciekawsza niż "Nad Niemnem"
