Ten kto ceni sobie bogactwo ponad wiedzę o wrogu, nie postępuje jak człowiek, nie jest wodzem armii, nie jest sprzymierzeńcem władcy ani też nie ma zielonego pojęcia o tym, jak należy zwyciężać. Tak więc światły władca i rozsądny generał zawsze wygrywają; osiągają to, czego pospolity człowiek osiągnąć nie potrafi – a wszystko to dzięki temu
że wiedzą wcześniej. Wiedzy takiej nie można otrzymać od bogów, nie można jej zdobyć
przez obserwację rzeczywistości, nie można jej też wyczytać z gwiazd. Jedynym sposobem
aby poznać wroga, to zdobycie wiadomości o nim od kogoś innego.
Wyróżniamy pięć rodzajów szpiegów: miejscowi, wtajemniczeni, nawróceni, martwi oraz
żywi. Kiedy wszyscy oni działają jednocześnie, nikt się niczego nie domyśla – oto boski plan,
skarb każdego władcy. Szpiedzy miejscowi rekrutują się spośród autochtonów. Szpiedzy
wtajemniczeni wywodzą się spośród urzędników wroga. Szpiedzy nawróceni, to tacy, którzy
służyli wrogu a teraz służą nam. Martwi zaś mają za zadanie przekazywać fałszywe informacje, aby nasi szpiedzy zdemaskowali ich i przekazali wrogowi. Żywi szpiedzy to ci, którzy
wracają z informacjami o wrogu.
Nie ma takiej sprawy w armii, w którą szpieg nie byłby wtajemniczony; nie ma nikogo, kto
byłby szczodrzej wynagradzany niźli szpieg; z nikim innym nie można się już bardziej spoufalić. Kto nie jest mędrcem, nie może posługiwać się szpiegami; kto nie posiadł dobrych
manier i nie jest otwarty na drugiego człowieka, nie może posługiwać się szpiegami; kto nie
potrafi postępować rozważnie, ten nie jest w stanie odszukać prawdy w zeznaniach szpiega.
Rozwaga, tylko rozwaga, a szpieg nie będzie bezużyteczny! Jeśli zeznania szpiega nie zostały jeszcze odtajnione, a już ktoś o tym rozpowiada, zarówno jego jak i szpiega należy zabić.
Zanim zaatakujemy armię albo rozpoczniemy oblężenie miasta czy też podejmiemy próbę
zabójstwa, należy wpierw dowiedzieć się kto dowodzi, kim są jego przyboczni, adiunkci,
strażnicy i podwładni. Tego nasz szpieg musi się dowiedzieć.
Należy odszukać w swoich szeregach szpiegów wroga, przekonać ich do siebie
i wykorzystać, nadać wysokie stanowisko i wysłać z powrotem do obozu wroga. W ten sposób pozyskamy szpiega nawróconego, działającego na naszą korzyść. Dzięki niemu pozyskamy sobie szpiegów miejscowych i wtajemniczonych. Dzięki niemu, będzie można przekazać martwych szpiegów wrogowi. Dzięki niemu, żywi szpiedzy będą mogli spokojnie czynić
swą powinność. Najważniejszym zadaniem wywiadu jest pozyskanie informacji, a pozyskać
ją można najszybciej od szpiega nawróconego, dlatego też należy go traktować z szacunkiem.
czy nie to należy im się pochwała za zwycięstwo i nie ma nawet dwóch zdań
