Odp: Sytuacja na świecie Ypsilon
Zgadza się, że mordowali ale mogli również odejść z honorem tak na marginesie.
A tu sobie poczytaj troszkę bo własnie o tym myślałam.
)
Zwyczaj seppuku był praktykowany w Japonii od roku 1170 n.e. Wydaje się jednak, że rytuał ten istniał już dużo wcześniej tylko w nieco innej od znanej nam formie, a mianowicie wykonujący seppuku przykładał sobie miecz do brzucha i rzucał się na twarz przebijając wnętrzności (jigai). Seppuku ukazywało wolę samuraja, by oczyścić się z fałszywych zarzutów i udowodnić swą niewinność, było także popełniane na rozkaz cesarza. Było karą niehańbiącą, a nawet zmywającą wszelką hańbę. Ta forma seppuku przestała istnieć od czasu przewrotu, tj. od roku 1868.
Seppuku z czasem stało się formą protestu przeciwko rozkazom zwierzchników, wyrazem nieutulonego żalu, najdogodniejszym sposobem zmazania doznanej obelgi. Taką możliwość śmierci dawano również wysoko urodzonym skazanym przez władze za dokonanie jakiejś zbrodni. Forma ta praktykowana była jeszcze na początku XX wieku. Jako wyraz żalu po śmierci cesarza Mutsuhito seppuku popełnił słynny zdobywca Port Artur, generał Maresuke Nogi. W roku 1925 zastosowano seppuku jako protest przeciwko polityce zagranicznej rządu.
Ostatnim głośnym przypadkiem seppuku w Japonii było samobójstwo pisarza Yukio Mishimy w 1970, będące wyrazem protestu przeciw zmianom, jakie zaszły w Japonii po II wojnie światowej.
Często pojawiają się głosy, że harakiri to niepoprawna nazwa seppuku i została upowszechniona prawdopodobnie przez amerykańskich żołnierzy, stacjonujących na archipelagu japońskim. Tak naprawdę obydwie nazwy są prawidłowe, znaczą to samo, a różnica to efekt różnego odczytania japońskich znaków seppuku. Na dowód tego, że obydwa słowa były znane Japończykom i były przez nich używane, może świadczyć fakt, że określenia harakiri występują w gunki monogatari, czyli starych japońskich sagach wojennych.
